Veerle Be-leeft – Zondagblog 1: This is it, Here I stand…

Het staat al minstens een maand in de agenda gepland om elke zondag een korte blog te schrijven en nu komt het er eindelijk van. Om meteen naar de zelfreflectie te gaan, zo ben ik soms een beetje. Het eerste deel van mijn leven kwam alles veel te vroeg, waardoor ik nu besef dat ik gerust meer tijd mag nemen om keuzes en beslissingen te maken. Met de meeste andere zaken ben ik wel op tijd hoor. 😉

Ik kreeg de goesting om een blog te maken om een beetje meer van mezelf te laten zien, zonder dat ik elke dag op Instagram of andere social media hoef te zitten. Want zo ben ik gewoon niet. Het zal ook niet echt een blog zijn om je dingen wijs te maken of te verkopen. Gewoon een klein wekelijks verslagje om in contact te komen met mensen en misschien hopelijk ook wat te inspireren, we zien wel…

Ik ben dus Veerle, nog even genietend van tram 2, wonend en actief in mijn “Hometown: Zevergem City”. Waar ik al vele jaren heb versleten op school, in de chiro, in het uberhip parochiekoor, in een bandje en in een groepje, in het bruine café Boldershof… en waar ik al in verschillende huisjes heb gewoond. Ik ben net getrouwd met mijn Zevergem-buddy en heb samen met hem nog meer recent plots een huisje gekocht, 3 keer raden, ook in Zevergem!

Na jaaaaaaren zoeken, proberen, werken en studeren heb ik nu wel mijn ding gevonden. Ik werd in 2018 zelfstandig en doe wat ik graag doe. Ik geef verschillende danslessen in verschillende organisaties en ik geef massages, goeie massages. 😊
Daarnaast ben ik bezig met zelfzorg, vandaar de naam Be-leef. Niet gewoon leef, maar BELEEF. De Be staat ook voor heel veel woorden die bij beleef horen. o.a.: Begin, Bezin, Bemin, Begrijp, Bewust, Beweeg, Bepaal, Bewandel, … Just BE.

Gaandeweg leer ik mezelf beter kennen, en misschien jullie ook via deze blog, whoever’s reading this...
Meer dan ooit is het zo Be-langrijk ( 😉 ) om te communiceren met elkaar en om te zien dat we niet alleen zijn in onze strijd met corona en daarbij vaak ook in strijd zijn met onszelf.
Alles wordt in twijfel getrokken, er is chaos overal, er is veel begrip maar tegelijkertijd kunnen we onze frustratie niet bedwingen. We worden helemaal uit onze comfortzone getrokken en we worden keihard uitgedaagd om onszelf niet te verliezen. Je zou voor minder af en toe een dipje en een raar gevoel hebben, toch? Ik voel dat alleszins enorm en hoop via deze blog te ondervinden dat ik daar niet alleen in ben. Laat dus gerust van je horen, alle samenhorigheid en positiviteit is welkom!

Hoe dan ook is dit ook voor mezelf een uitlaatklep en een poging tot communicatie met gelijkgezinden. Want hoe graag ik mijn allerliefste hubby ook zie, praten met andere mensen is ook nodig! :D

Om af te sluiten met hoe ik begonnen ben en om deze zondag helemaal positief in te zetten:
This is it, Here I stand, I’m the light of the world, I feel grand… (aldus M.J.)